de ontmoeting vanmorgen 8 uur

 
Deze dag was een bijzondere dag. Een dag waarin ik ‘s morgens om 8 uur sprak over de zin van het leven met een onbekende man, een man die een enorme indruk op mij maakte.
Hij had iets bijzonders vond ik! Het bizarre is dat hij zelf ooit heel sterk gevoeld had dat hij niets bijzonders was.
18 jaar geleden werkte hij als leerkracht in het basisonderwijs, prachtige baan waarin hij zijn passie voor het werken met kinderen kon gebruiken. Kinderen waren gek op hem en hij op hen.
Ik geloof echt dat hij een leraar was die je niet gauw vergeet!
Voorlezen met spannende stemmetjes leuke concentratiespelletjes  Samen werken en lachen. Een leraar waarover je na jaren nog praat.
Ook thuis was hij tevreden, samen met zijn vrouw kreeg hij drie kinderen. Hij was veel met zijn jongens bezig. Samen werkten ze in de schuur aan brommers, vogelhuisjes en technische apparatuur. Hij voelde zich blij.
Toen op een dag stapte hij in zijn auto, bijna thuis reed hij bij een wegversperring tegen een boom en werd na 8 dagen wakker op de IC afdeling. Zonder spraak, met weinig zicht een hersenbeschadiging en armen en benen die het niet meer deden.
Hij vertelde me hoe zijn leven verliep na dit verschrikkelijke ongeluk. Hoe hij zijn baan, zijn gezin en zijn zin in het leven verloor. Hoe hij worstelde met het leven, het geloof en zijn aanwezigheid op aarde.
Hij vertelde me hoe hij ineens de realiteit van het leven ervaarde en hoe hij de grootste revalidatie zag in de acceptatie van dit nieuwe leven.
Opgenomen in een tehuis, een lichaam dat het voor de helft doet, leven met andere gehandicapten en alles wat je ooit had, laten gaan. Loslaten wat was en nemen wat is!
We spraken over de zin van het leven en het zien van kleine dingen. Aandacht hebben, tijd nemen, behulpzaam zijn, vergeven en liefde geven. Het mooie van vandaag was dat we  allebei verrast waren door onze ontmoeting, hij vond mij stralen, hij werd blij! En ik…Ik zag een
( levens)leraar die ik niet gauw vergeet…..