the family tree

En daar stond ik gisteren….vol geschoten, bijna huilend voor het koor van Stichting IJsselwijs Gorssel. Vol passie en enthousiasme konden zij me laten horen wat de muziek met ze deed.
We waren toegekomen aan het 4e nummer na de pauze waarin afscheid werd bezongen.
En daar stond ik met 100 volwassenen in een net wat te klein zaaltje! Ik vertelde voor de start van het nummer: “Weet WAT je zingt…wees niet bezig met HOE  je zingt.  Breng jouw verhaal!”
Ze begonnen en ik voelde direct iets gebeuren. Ik voelde iets open gaan. De vrolijkheid van net maakte plaats voor iets anders, een andere laag. Ik voelde dat dit nummer werkelijk was, het was doordrongen van echtheid.
En daar stond ik met een brok in mijn keel en kippenvel over mijn hele lichaam.
Ze zongen het lied dat ook voor mij een belangrijke plek heeft in mijn hart.
‘Het lied dat me brengt bij het afscheid van mijn vader’ …..werd gisteravond ineens ‘het lied dat mij de band liet voelen met mijn vader’ ik kon op dat moment werkelijk voelen dat we nog steeds verbonden zijn.
Wat geweldig dit nummer dat voor mij eerst alleen verdriet aanraakte, raakte me nu in mijn vertrouwen in eeuwige liefde.
En gisteren, in dat net iets te kleine zaaltje met 100 man…huilde ik vanbinnen! Niet van verdriet maar van geluk.
The family tree- Venice