luister nou…

Ik zat te wachten tot de workshop begon. spannend, weer een nieuwe andere doelgroep, nieuwe contacten en spanning of mijn werk wel zou voldoen aan de gestelde eisen. Ik twijfelde zelfs of het wel zou voldoen aan mijn eigen eisen.
De kinderen waar ik mee zou gaan dansen waren allemaal lichamelijk en verstandelijk beperkt. Zodanig dat ik niet helemaal kon inschatten wat ik kon doen. Alhoewel ik wel ervaring heb met deze doelgroep had ik nog nooit kennisgemaakt met deze specifieke groepen dus moest maar een beetje raden wat ik wel of niet kon aanbieden.
Ik zag dat de kinderen in de eerste instantie met een boog om me heen bewogen. Ze namen afstand en waren gespannen. Ik zag het en voelde in een vlaag van ‘weten’ dat deze lieve kinderen eigenlijk lieten zien wat ik van binnen voelde. Ineens overviel me ontroering, wat geweldig! IK werd geraakt door de pure eerlijkheid en ontdooide zelf. Ik merkte dat het contact gemaakt kon worden.
Ik hoefde niets te doen ik hoefde er alleen maar te zijn. Ik hoefde niet aan eisen te voldoen ik moest alleen maar luisteren, luisteren naar hun klanken en meebewegen met hun lichaam. Het contact dat er ontstond was werkelijk mooi. Ik besefte ineens weer al te goed dat werken vanuit emotie voor mij veel meer waarde heeft dan werken vanuit mijn kennis.
Deze kinderen lieten me ervaren dat je mee kunt wiegen op de stroom, dat je het leven kunt nemen zoals het is en niet teveel eisen hoeft te stellen aan jezelf. Nog vaak denk ik terug aan het contact dat ik kon maken. En zo denk ik ook vaak: Tessa blijf kijken naar de kinderen om je heen! Werken en leven met kinderen, deze kinderen in het bijzonder, brengt me zoveel dichter bij mezelf! Als je werkelijk leert luisteren naar het kind kun je zoveel meer ontdekken van jezelf. Ik voel me vrij om fouten te maken, ik voel alle emoties, ongecensureerd, heerlijk zoals het is! Ik kan tegen kritiek, heb plezier, ik straal en voel me geweldig! Kinderen zijn leuk.
Luisteren naar de kinderen om je heen. Misschien werkt het ook voor jou!